Besin fiyatları başımızı daha çok ağrıtacak!

Tezgâhlarda kuşbaşı etin kilo fiyatı 320 lira, sivri biberin 50 lira, limonun 20 lira, kuru soğanın kilo fiyatı ise 30 lira. Bu durum vatandaşları bu eserlerden kaçınarak yemek yapmaya zorlarken işletmelerde ise yemek fiyatlarına artırım yapılmasına ve müşteri kaybına sebep oluyor.

Patronlar Dünyası’ndan Eneshan Solmaz’ın haberine nazaran, dört kişilik bir aile, sofrasına et koymak isterse bir öğün maliyeti soğanı, salçası, yağı da eklenince 270 liraya geliyor. Vatandaş konutlarda et kullanmak yerine proteini bakliyattan almaya çalışıyor. Soğan fiyatının da yükselmesiyle birlikte soğansız yemek imali ön plana çıkıyor. Bilhassa ramazan sofralarının tamamlayıcısı pozisyonunda olan salata ise limonsuz ve bibersiz tercih ediliyor.

YA ESER DEĞİŞİYOR YA FİYAT YÜKSELİYOR

Evlerde durum böyleyken, restoran ve lokantalar müşterilerine kısıtlama yapmadan hizmet verebilmek için fiyatlarına artış yapmak durumunda kalıyor. İstanbul Üsküdar da bulunan Kardeşler lokantası işletmecisi Ahmet İldem “Gıda fiyatları her geçen gün yükseliyor, yağmur çok olunca seraları sel vurdu deniliyor, az olunca kuraklık var deniliyor, bunların hiç biri yoksa akaryakıt arttı deniliyor fakat kesinlikle bir artırım oluyor. Bu durumda ya gereçten kısacağız ya da bizler de artırım yapacağız. Müşterimizin damak tadını bozmamak için mecburen eserleri birebir tutarak artırım yapma yoluna gidiyoruz. Ana et yemeğini haftanın her günü yaparken şimdilik yalnızca 2 gün yapıyoruz zira beşerler alamıyor, tavuk yüklü yemek yapıyoruz. Onda da fiyat geçen yılın kıyma fiyatına geldi lakin öteki seçeneğimiz yok.” dedi.

ŞİRKET VE OKUL YEMEKLERİNDE DURUM FARKLI

Yıllık yahut 6 aylık mutabakatlarla yürüyen işyeri, fabrika, okul yemekhanesi üzere işletmelerde hizmet veren “Catering” bölümü artan fiyatlar karşısında biraz daha zorda üzere görünüyor. Maliyetler karşısında 3 yol tercih edebildiklerini söyleyen Catering işletmecisi Hanifi Dinçsol şöyle konuştu:
‘’Birinci yol müşteriyle konuşup artan maliyetleri yolunca anlatmak ve artış oranında artırım talep etmek. Bu durumda müşteri mukaveleyi öne sürerek artırım yapmayabiliyor. İşte burada tercih etmek istemediğimiz lakin mecburen sürüklendiğimiz ikinci yol devreye giriyor ‘Menüyü değiştirmek ve gramaj güncellemek’. Bunu aslında müşteri de biliyor ancak hizmetin birebir fiyatlarla devamlılığı için genelde sessiz kalıyorlar. Bu yolu izlerken dönemsel olarak fiyatı artan eserleri de menüden çekip yemeklerde kullanmıyoruz. Örneğin, bugün yaptığımız kuru fasulyede hiç soğan kullanmadık. Beşerler bu tatlara alışmaya başladı. Şayet bu iki yolu da müşteri tercih etmezse mecburen kontrat feshi yapıyoruz. Yalnız bu da firmaların daima catering firmasını değiştirmesi manasına geliyor zira tıpkı sorunu yeni gelen firmayla da yaşıyorlar. Yalnızca kısa vadeli kriz yönetmiş oluyorlar.’’

“UZUN VADELİ FİYATLARLA İŞ ALAMADIĞIMIZ İÇİN YÜZDE 70 KÜÇÜLDÜK” 

Dinçsol bölümdeki krizi şu sözlerle ifade etti: ‘’Toplu yemekte alışılmış bir sistem var 6 aylık yahut yıllık fiyatla iş yapmak. Örneğin okullar velilere yıllık fiyat verdiklerini öne sürerek bizlerden yıllık fiyat istiyor. O kadar ileriyi ekonomik kurallardan dolayı göremediğimiz için bu durumu kabul edemiyoruz. Daldaki rekabet hasebiyle kabul eden firmalar oluyor lakin işin sonunda yüzde 90 ziyan ediyorlar. Biz bu duruma düşmemek için iş almamaya başladık. Geçen yıl günlük 5 bin 400 bireye yemek verirken bu yıl 1700 bireye yemek veriyoruz.’’